در دنیای امروز که مشکلات روانی، فشارهای عصبی و دغدغههای روزمره بیش از هر زمان دیگری بر زندگی ما سایه انداختهاند، بسیاری از افراد بهدنبال راههایی برای رهایی از این بار ذهنی هستند. یکی از گزینههایی که در سالهای اخیر محبوب شده، مصرف ماریجوانا یا همان گل است؛ مادهای گیاهی که گاهی بهاشتباه بهعنوان درمان اضطراب یا راهی برای افزایش خلاقیت معرفی میشود. اما شواهد علمی، روانشناختی و تجربیات بالینی متعدد نشان دادهاند که مصرف ماریجوانا، بهویژه بهصورت مکرر و در دوز بالا، میتواند اثرات مخربی بر مغز، روان، عملکرد اجتماعی و سلامت عمومی داشته باشد. در این مقاله از ریلکس باش، با دیدی عمیق و آگاهانه بررسی میکنیم که چرا نباید ماریجوانا مصرف کنیم.
اثرات نورولوژیک و آسیبهای مغزی
مصرف ماریجوانا بهویژه در دوره نوجوانی و اوایل جوانی، باعث اختلال در رشد طبیعی مغز میشود. مطالعات تصویربرداری مغزی نشان دادهاند که این ماده باعث کاهش تراکم ماده خاکستری در نواحی مسئول تصمیمگیری، کنترل هیجانات و حافظه کاری میشود. این موضوع در بلندمدت منجر به کاهش توان شناختی، افت تمرکز، کاهش انعطافپذیری ذهنی و ضعف در مدیریت احساسات میشود.
همچنین THC (تتراهیدروکانابینول)، ماده فعال در ماریجوانا، با گیرندههای مغزی تعامل برقرار کرده و تعادل شیمیایی مغز را مختل میکند. در نتیجه، مغز دچار اختلال در ترشح طبیعی دوپامین و سروتونین میشود؛ هورمونهایی که نقش کلیدی در خلقوخو، انگیزه و لذت دارند.
افسردگی، اضطراب و اختلالات روانی
هرچند در ابتدای مصرف ممکن است حس سرخوشی یا آرامش موقتی تجربه شود، اما استفاده مزمن از ماریجوانا با بروز افسردگی، بیلذتی، احساس بیمعنایی، اضطراب اجتماعی و حملات پانیک همراه است. این موضوع بهویژه در افراد با پیشزمینه خانوادگی مشکلات روانی، جدیتر و ماندگارتر است.
برخی مطالعات نشان دادهاند که مصرف گل، احتمال بروز اختلالات روانپریشی مانند اسکیزوفرنی را تا چند برابر افزایش میدهد، بهویژه در کسانی که در نوجوانی مصرف را شروع کردهاند. توهم، پارانویید، اختلال در درک واقعیت و نوسانات شدید خلقی از عوارض شایع در این گروه هستند.
کاهش کیفیت خواب و عملکرد روزانه
با وجود ادعای برخی مصرفکنندگان، ماریجوانا خواب با کیفیت ایجاد نمیکند. در واقع، مصرف مداوم باعث کاهش خواب REM (مرحلهای حیاتی برای بازسازی ذهن) میشود. افرادی که بهطور منظم از گل استفاده میکنند، معمولاً صبحها با احساس سنگینی، خستگی و ناتوانی در تمرکز از خواب بیدار میشوند.
کیفیت پایین خواب باعث کاهش انرژی روزانه، تحریکپذیری، ضعف سیستم ایمنی و ناتوانی در مدیریت روابط شخصی و حرفهای میشود. در برخی موارد، افراد برای مقابله با این عوارض، مصرف گل را افزایش میدهند که به شکل چرخهای معیوب در میآید.
افت انگیزه، تنبلی ذهنی و کاهش بهرهوری
یکی از اثرات شایع و نگرانکننده ماریجوانا، کاهش انگیزه برای انجام امور روزمره است. افراد مصرفکننده در بلندمدت علاقه خود را به اهداف، پروژههای کاری، یادگیری یا مشارکت اجتماعی از دست میدهند. در روانپزشکی به این پدیده “سندروم آمواتیویشنال” (amotivational syndrome) گفته میشود.
این حالت میتواند منجر به انزوا، بیهدفی، قطع تحصیل، از دست رفتن شغل، یا فروپاشی روابط خانوادگی شود. بسیاری از مصرفکنندگان گزارش میکنند که پس از مدتی دیگر هیچ چیزی برایشان “هیجانانگیز” نیست و احساس پوچی و رکود بر زندگیشان غلبه دارد.
آسیب به ریهها و سلامت جسمی
دود ماریجوانا دارای ترکیبات سرطانزا، سموم و ذرات ریز است که ریهها را تحت فشار قرار میدهند. مصرف طولانیمدت، خطر ابتلا به برونشیت مزمن، تنگی نفس، آسیب به بافت ریه و حتی افزایش احتمال ابتلا به سرطان ریه را در پی دارد. حتی استفاده از دستگاههای ویپ یا روشهای غیرسنتی، نمیتواند بدن را از ورود مواد مضر محافظت کند.
در کنار آن، مصرف گل ممکن است باعث افزایش ضربان قلب، اختلال در فشار خون و تضعیف سیستم ایمنی شود؛ بهویژه در افراد دارای بیماریهای زمینهای مانند قلبی-عروقی، دیابت یا اختلالات هورمونی.
مشکلات قانونی، اجتماعی و ارتباطی
در بسیاری از کشورها، از جمله ایران، ماریجوانا مادهای غیرقانونی است. نگهداری، خرید، فروش یا مصرف آن میتواند تبعات قانونی جدی، از جمله بازداشت، محرومیت تحصیلی، ممنوعیت سفر یا اخراج از شغل را در پی داشته باشد. علاوه بر آن، مصرف آن در جمع خانوادگی یا جمعهای دوستانه، ممکن است به کاهش اعتماد، سوتفاهم یا قطع رابطه منجر شود.
جمعبندی
در ریلکس باش باور داریم که آرامش واقعی، از آگاهی، سبکزندگی سالم، ارتباط با طبیعت، میکرودوزهای درمانی کنترلشده و خودشناسی میآید—not از فرارهای موقتی و مصنوعی مانند مصرف ماریجوانا. اگر احساس اضطراب، بیحوصلگی یا افسردگی دارید، روشهای طبیعی، علمی و اثربخش بسیاری وجود دارد که بدون آسیبزدن به مغز، بدن یا آیندهتان میتوانند حال شما را بهتر کنند.
مصرف گل، شاید در لحظه آرامبخش باشد، اما در باطن، مسیری است بهسوی افت روانی، جسمی و اجتماعی. انتخاب آگاهانه، پایهٔ سلامتی پایدار است.